Tafellinnen
De overblijfsels
Dit is, net als "Het stralende meisje", een deelproject van een groot thema rondom een erfenis van textiel. Mijn moeder (1933-2014) liet een indrukwekkende verzameling damast en ander tafellinnen na. Elk tafellaken was voorzien van een klein kartonnen kaartje met details over de maat, de tafel die bedekt kon worden, wie het had gekregen van wie en wanneer. Sommige stukken zijn nog nooit gebruikt, maar vaak zijn vlekken van lang geleden gegeten maaltijden duidelijk zichtbaar.
Tafelkleden en servetten hebben zelden de hoofdrol aan tafel, ze dienen eerder als achtergrond. Daarom passen ze mooi samen met een andere verzameling die in de loop der jaren is ontstaan, namelijk resten van dode dieren.
Het versleten stof lijkt te getuigen van de kwetsbaarheid van het leven, de broosheid van ons lichaam en de onherroepelijke vlucht van de tijd. Misschien is het juist in de combinatie van het troostrijke gladde linnen en de witte, schone botten dat de stem van mijn moeder in leven blijft. Als een verhaal over vergankelijkheid van het bestaan tegenover wat overblijft achteraf.
Een dierbaar herinnering aan mijn moeder
Een korte wandeling met mijn moeder in de prille lente van 2014 is de oorsprong van deze foto's. Het tempo was laag en we hadden alle tijd om goed om ons heen te kijken. Dit is een bekken van een ree, we vonden het beiden een prachtige vondst, breekbaar maar indrukwekkend groot en schoon. Het tafelkleed (linnen damast ca. 1940) is een erfenis van mijn overgrootmoeder, en past op een grote ovale tafel. Lees ook het artikel Tijdreizen met textiel over herinneren met textiel.
Deze wervels hebben lang in het bos gelegen, compleet en allang bevrijd van vlees en huid. Ze lijken in elkaar te passen. Ze liggen op een damasten servet met een S geborduurd door mijn moeder, circa 1968.
Een schedel en bovensnavel van een meeuw, uiterst fragiel en elegant maar verre van perfect net als het zeer bevlekte servet van linnen damast. Met een monogram MS van mijn overgrootmoeder Mathilde, circa 1890-95.
Twee konijnenschedels, gevonden door mijn zoon op Vlieland rond 1996, lang geweekt in bleekwater en droog bewaard. Servetten van ongebleekte linnen damast. Gemerkt met een G als spiegelmonogram, geborduurd door mijn moeder circa 1956. Heb je ook een dierbaar herinnering aan je moeder? Laat me weten wat je ermee doet!